Rariteitenkabinet is een installatie die bestaat uit een handgemaakte houten tafel, sculpturen en collages van textiel, gedraaid hout, kindertekeningen en een geïntegreerd verhaal waarvan je hieronder een fragment kunt lezen.

​

‘Goed zo papa!’ roept de zoon. Hij staat te springen en grootse gebaren te maken. Dan rent hij weer naar de moeder.

‘Alles uit! Er komt zo water in onze kuil, ik ga zwemmen!’

Hij steekt beide armen in de lucht.

 

Waar ga je heen als je doodgaat?

Ik denk naar het Afrika museum en dan zetten ze je op.

 

De moeder trekt de trui over zijn hoofd en zijn korte broek over zijn knieën. De golven zijn niet zo hoog, maar de zon ook niet.

 

Zelfs kinderen, als ze gebrekkig en monsterlijk geboren zijn,

verdrinken we en het is zeker geen woede,

maar rede die het nutteloze van het gezonde scheidt.

 (Seneca, De Ira, 40 n. Chr)

 

‘Niet doen!’ roept de vader, maar de zoon is al gesprongen. Hij glundert. De kuil heeft hem opgeslokt. Zijn voeten worden nat. Ze hebben de zee bereikt.

 

 Wanneer word ik dan ziek mama?

Je wordt niet ziek.

Maar als ik ziek word, wanneer dan?

 

De golven duwen het zonlicht vooruit totdat het breekt. De moeder ligt op haar zandberg. De zoon heeft een kwal gezien. Hij kijkt om naar de moeder. ‘Er zijn kwallen!’ roept hij.

 

Mensen hebben botten.

En als je de botten eruit haalt worden ze zo zacht dat je ze kunt eten.