Er werd gezegd dat hij het sterkste en snelste paard ter wereld was. Ze moesten eens weten dacht hij. Want sterk en snel was hij zeker, maar de wind kon hij nooit inhalen, de zon niet ontwijken en de regen evenmin. Hij had het geprobeerd, keer op keer, en hij werd sneller en sterker, maar niet snel en sterk genoeg. Tot hij op een dag bleef staan, zomaar in de zon. Hij voelde de warmte op zijn lijf en dacht, dit is het, nu ben ik de zon. Hij stond en stond, tot er een druppel op zijn neus viel. En nog één. Vliegensvlug bewoog hij mee. Voordat hij het wist, had hij zich opgestapeld om onder zichzelf te kunnen schuilen. En de wind? Die blies hem op honderd plekken tegelijk. Nog nooit had het paard zich zo groots gevoeld.

 

We vormde het beeld van het Twentse Ros – dat verstrengeld is geraakt met de Twentse identiteit en symbool is geworden voor regionale trots – om tot een monumentaal beeld dat door de seizoenen heen van gedaante verandert en uiteindelijk zelfs gedeeltelijk vergaat, maar waarvan

het skelet altijd overeind blijft. Net als de textielindustrie die in Twente ooit groots en bloeiend was, verdwenen leek, maar waarvan de basis, het skelet, de kennis en de geschiedenis, nog altijd daar is om nu opnieuw opgebouwd te worden. Het werk is t/m november 2021 te bezichtigen op Landgoed Twickel op het terrein van Museumboerderij Wendezoele, op het kruispunt van de Twickelerlaan en de Bornestraat.

 

Voor dit werk hebben we zoveel mogelijk lokaal materiaal gebruikt. Het hoofd van het paard is gemaakt van textiel van paardenhaar geweven door weverij A.C. ter Kuile: een historisch product dat al sinds voor de Tweede Wereldoorlog wordt geproduceerd in Twente. Ter Kuile heeft als één van de weinigen de moeilijke tijden, waar de textielindustrie vanaf de jaren 60 mee te maken kreeg, overleefd. Daarnaast hebben we textiel van gerecycled garen van weverij Enschede Textielstad gebruikt en Douglas hout van houtzagerij Twickel.