RED DE WALVIS, RED DE WERELD
Elk jaar komt er meer dan acht miljoen ton plastic in onze oceanen terecht. UNESCO schat dat hierdoor jaarlijks meer dan honderdduizend zeezoogdieren sterven. Walvissen behoren tot de slachtoffers. Door plastic te eten, krijgen ze een vals gevoel van volheid. Hierdoor verliezen ze hun eetlust, wat leidt tot honger en uiteindelijk de dood. Als we onverminderd zo doorgaan, zal er in 2050 meer plastic dan vis in de oceaan zijn.
Minder plastic gebruiken is een van de belangrijkste manieren waarop we deze crisis kunnen bestrijden. Daarom heeft Kaplum een 100% plasticvrije walvis knuffel ontwikkeld. Hiermee steunen we de Plastic Soup Foundation, een toonaangevende belangenbehartigingsgroep die plasticvervuiling aanpakt. Wij staan volledig achter hun missie om 'geen plastic in ons water of ons lichaam' te hebben en we hopen dat jij dat ook doet!
Door een handgemaakte 100% plasticvrije Kaplum-walvis te kopen, doneer je € 1- € 4 (afhankelijk van de maat: S € 1, M € 2, L € 4) aan de Plastic Soup Foundation en ondersteun je hun campagnes en onderwijsprogramma.
Holger de Potvis
Holger de potvis weet alles.
Zelfs als hij denkt dat hij iets niet weet, is er altijd wel iemand die zegt:
Dat weet je wel! Hoe is de zee gemaakt? vraagt de zeebaars.
Holger denkt DIEP na en zegt dan dat weet ik niet.
Dat weet je wel, zegt de zeebaars, DAT MOET WEL,
Jij hebt de grootste hersenen van alle dieren.
Myrle de Blauwe Vinvis
IN DE MANESCHIJN, IN DE MANESCHIJN.
Myrles stem buldert door de open zee. Ze houdt van zingen.
Omdat ze zo groot is, is haar stem ook ontzettend laag.
Zo werkt dat.
Hoe groter het dier, hoe lager de stem.
Ze zingt HARDER dan een ronkende vliegtuigmotor.
Tynan de Noordkaper
En nu op jacht, zegt Tynan.
Hij weet dat er andere walvissen zijn
die heel heldhaftig tientallen kilometers diep duiken
op zoek naar REUZENINKTVISSEN.
Maar hij kan alleen doen alsof.
Terwijl hij op zijn dooie gemak
aan het wateroppervlak naar plakton hapt,
droomt hij van donkere dieptes vol met zeemonsters.
LOCKDOWN DIEREN
‘Kijk nou, er is helemaal niemand op straat,’
zei de EEND terwijl hij rondspetterde in de fonteinen van Rome.
Ondertussen bespraken dieren over de hele wereld waarom alle mensen plotseling waren verdwenen.
In Central Park hadden de WASBEREN nog twee opties over:
1. Ze spelen verstoppertje en wij moeten ze vinden.
2. Ze werden op een dag wakker en waren vergeten hoe ze hun deuren moesten openen.
Mensen moeten zoveel onthouden; op een gegeven moment vergeten ze kleine dingen.
En een huissleutel is zeker klein.
De WILDE ZWIJNEN in Corsica waren ervan overtuigd dat de mensen zich eindelijk hadden gerealiseerd dat ze rust nodig hadden om hun vacht terug te laten groeien.
Ze waren zo ontzettend bloot zonder hun natuurlijke pels.
De VOSSEN in Berlijn waren nog niet zo zeker.
Ze namen hun onderzoek heel serieus en begonnen mensen van dichtbij te bestuderen.
Elke vos kreeg zijn eigen familietuin toegewezen.
De ZWANEN die in de kanalen van Venetie dobberden wisten dat zij de enige waren die gelijk hadden.
De mensen waren vast en zeker naar een rustigere plek gevlogen.
Dat moest er op een dag wel van komen.
DE DIKKE DIEREN en...
%20lifestyle.jpg)
%20lifestyle.jpg)
Er was eens een dichtbegroeid bos vol lekkers;
het ZOETSTE fruit
de knapperigste noten
de sappigste bladeren.
De dieren die daar woonden waren
GELUKKIG en rond als ballonnen.
DE DUNNE DIEREN
%20-hands.jpg)
De woestijn is een moeilijke plek om te wonen.
Geen water, bijna niets te eten en de HITTE is meedogenloos.
Geen wonder dat woestijndieren zo dun blijven.
Maar ze zijn slim.
Ze overleven.
​
De donkere circels rond de ogen van een stokstaartje zijn net als een zonnebril.
De dromedaris hoeft zich nooit zorgen te maken over het vinden van water of voedsel.
Hij slaat het op in een speciale bult op zijn rug.
En de kleine jerboa? Die hoeft
helemaal
geen
WATER
te drinken
Hij kan genoegvocht uit zijn voedsel halen.